จอมขวัญแห่งดวงใจ

จะทุกข์โศกเจ็บช้ำระกำเพียงไหน
จะอับจนทนทุกข์สักเท่าใด
มิเคยไร้รักแท้ที่เทิดทูน…
ฯลฯ

รักมีให้เที่ยงแท้แน่ในรัก
มิเคยหักห่างหาย ไม่สิ้นสูญ
รักมีแต่ต่อเติมให้เพิ่มพูน
แม้โศกาอาดูรยังอุ่นรัก

โลกยังมีรักแท้ที่ปรารถนา
ซึ่งคงค่าเปี่ยมล้นคนรู้จัก
เป็นที่ซึ่งดวงใจได้พิงพัก
เป็นเสมือนหลักชัยให้ชีวิต

สัมผัสอุ่นละมุนละไมในอ้อมแขน
ซึ่งสนิทแนบแน่นแสนสนิท
คอยห่วงหวงห่วงใย คอยใกล้ชิด
คอยตามติดมาโอบอุ่นละมันละไม

จะอยู่ไหนไกลห่างทางว้างวก
รักยังตามแผ่ปกมาถึงได้
จะสุดแดนแคว้นถิ่นแผ่นดินใด
รักยังปกแผ่ไปไม่ห่างกาย

สอนให้แกร่งยิ่งกว่าหินผาแกร่ง
มิให้แหนงหน่ายสู้สู่จุดหมาย
สอนให้รู้เท่าทันอันตราย
ให้รู้เล่ห์ลวดลายในโลกลวง

เป็นทั้งครูผู้ประสาทการศึกษา
เป็นทั้งศาสดาผู้มีห่วง
จึงเหมือนมีทุกสิ่งให้ตักตวง
มีแต่ให้ไม่เคยหวงสมบัติใด

ทั้งชีวิตหนึ่งนี้ไม่มีหวง
ใจทั้งดวงพร้อมจะสละให้
ทุกหยดเลือดสีแดงแห่งดวงใจ
ทุกเนื้อหนังยังมอบได้ไม่รอรี

เพราะมีเจ้า ชีวิตจึงมีค่า
เจ้าคือยอดปรารถนาในวิถี
คือศรัทธา คือความงามและความดี
เหนือชีวิต ยิ่งชีวี กว่าชีวัน

เจ้าคือของขวัญจากพระเจ้า
ดุจดังร่มเงาจากสรวงสวรรค์
อันสิ่งอื่นหมื่นใดไม่สำคัญ
เมื่อมีเจ้าเป็นจอมขวัญแห่งดวงใจ

เจ้าคือลมหายใจของชีวิต
เจ้าคือผู้นฤมิตความสดใส
เจ้าคือรุ่งอรุณแห่งเยาว์วัย
คือตะวันส่องไสวในชีวา

เป็นกระแสธารทองของชีวิต
เป็นสายธารศักดิ์สิทธิ์และสูงค่า
ยังหลั่งล้นท้นเอ่อเสมอมา
เป็นธารที่ปรารถนามานานนัก

เพราะมีเจ้าจึงรู้จักความอ่อนหวาน
มาห่มใจผสานหวานประจักษ์
เพราะมีเจ้าความอ่อนไหวได้ทายทัก
ทั้งมีความแน่นหนักเป็นหลักใจ

จึงเป็นคนได้สมค่าของมนุษย์
สืบความรักบริสุทธิ์อันยิ่งใหญ่
วิถีแห่งความรักจักอำไพ
และทอดยาวก้าวไกลไปชั่วกาล

เพราะความรักสอนให้ใจไหวอ่อน
ดวงใจจึงอาทรและอ่อนหวาน
มนุษย์จึงอยู่มาได้ช้านาน
เพราะรู้จักเจือจานการแบ่งปัน

แบ่งปันความรักอันอบอุ่น
จากรุ่นหนึ่งถึงอีกรุ่น อุ่นรักมั่น
สืบสายธารแห่งรักสู่นิรันดร์
ผ่านชีวิตทุกช่วงชั้นอนันต์ไป…
ฯลฯ
หอมอะไรหอมนาน
หวานอะไรยังหวานทุกกาลสมัย
คือความรักที่แม่พ่อก่อเต็มใจ
มอบแก่เจ้าจอมหทัยไม่สิ้นเอย.

โกศล อนุสิม
เขียน 2540 ด้วยบันดาลใจเมื่อลูกลืมตาดูโลก
แก้ไขครั้งสุดท้าย 2546
ตีพิมพ์ครั้งแรกใน เนชั่นสุดสัปดาห์